Week Tegen Pesten: de gevolgen op lange termijn

Deze week is het de Week Tegen Pesten. Helaas gebeurt het nog steeds en de gevolgen kunnen enorm zijn. Bewustzijn creëren is en blijft belangrijk, daarom besteden wij hier deze week extra aandacht aan. In dit blog vertelt een oud-leerling van Studiescool over haar pestverleden en de impact die dit zelfs nog op haar leven heeft, nu ze volwassen is.

Ben ik goed genoeg?

Op een gewone woensdagavond scroll ik gedachteloos door mijn Instagram. Perfecte levens, nèt iets te gladde filters en advertenties voor hippe kleding komen voorbij. ‘We moeten leuk zijn, erbij horen en vooral geen negatieve dingen delen’, lijkt het me toe te roepen. Een klein stukje verder zie ik een post van Studiescool. Ik ben al een tijdje geen leerling meer bij ze, maar volg de social media kanalen nog steeds en kom heel af en toe aan om gezellig bij te kletsen.

Met warme herinneringen denk ik terug aan die tijd, inmiddels al bijna 6 jaar geleden. In die tijd was ik een onzeker meisje, dat alles graag zo goed mogelijk wilde doen. Dit had als gevolg dat ik zeer perfectionistisch werd en zo lang mogelijk aan mijn huiswerk zat. Een 7 moest ik minimaal halen, want een lager cijfer was in mijn ogen ‘geen voldoende’. Het gevolg was dat ik verzoop in mijn werk en als puber al bijna overwerkt was.

Bij Studiescool leerde ik prioriteiten stellen, mijzelf beter kennen en het belangrijkste: ik leerde dat ik mezelf goed genoeg mocht vinden. (Hier ben ik Manon trouwens nog steeds dankbaar voor!) De reden dat ik alles zo goed mogelijk wilde doen? Het feit dat ik vanaf de basisschool al gepest ben. Pesten kan fysiek en mentaal enorme gevolgen hebben. Mijn gedachten dwalen weg en de flashbacks komen boven…

Ondersteboven in de prullenbak

De eerste fysieke pestactie kan ik me nog zeer goed herinneren. Een klasgenootje in groep 4 vond het een leuk idee om mij ondersteboven in de prullenbak te zetten. Ik was klein voor mijn leeftijd, dus ik kon er niet zelfstandig uit komen. Hoe hard ik ook trappelde met mijn benen. Met mijn handen probeerde ik me af te zetten in de proppen papier, op een gegeven moment had ik zelfs kauwgom aan mijn handen zitten. Maar het lukte niet. Er zat dus niks anders op dan wachten tot iemand mij vond. Door de docent ben ik uiteindelijk aan het einde van de pauze uit de prullenbak gehaald.

Het is inmiddels jaren geleden, maar ik kan het tot in detail terughalen als de dag van gisteren. De muffe geur, de frustratie en schaamte die je dan voelt: dat gun je niemand! Helaas is het niet bij deze actie gebleven. Vragen of ik buiten kwam spelen en mij vervolgens bedreigen, rond gesleept worden over een grasveld, belachelijk gemaakt worden om je impulsieve en ‘afwijkende’ karakter…

Het maakte me van binnen een onzeker en angstig kind. Maar daarnaast was ik ook nog eens heel eigenwijs en wilde me niet laten kennen. Dus ik stopte het weg en bleef lachen. Waarschijnlijk tot grote irritatie van de pesters zelf.

Pesten: de gevolgen op lange termijn

Mijn telefoon gaat en ik schrik op uit mijn gedachten. Mijn vriend begroet me vrolijk vanaf de andere kant. Ik glimlach en vertel hem waar ik aan dacht voordat hij belde. Hij reageert begripvol, kent mijn verleden en weet dat het pesten een grote rol heeft gespeeld in wie ik nu ben. Mijn zelfbeeld is gelukkig beter geworden, maar de onzekerheid zit er diep van binnen nog en laat zich af en toe nog zien. Moeite hebben met grenzen stellen, feedback krijgen dat voor mij voelt als een persoonlijke afwijzing, jezelf verschuilen achter een grappig masker en heel slecht tegen gefluister kunnen. Het zijn dingen die onbewust nog een overblijfsel zijn uit die akelige tijd.

Gelukkig kan ik er tegenwoordig redelijk goed mee omgaan. Onder andere omdat ik begripvolle vrienden om me heen heb, terug kan vallen op psychische ondersteuning en mij creatief kan uiten door schrijven en tekenen. Dit is essentieel geweest in mijn verwerking.
Of het nu een vriend, docent of buurvrouw is, doet er niet zoveel toe. Ik gun iedereen iemand om zich heen waarbij hij/zij zichzelf kan zijn!

Pesten is vandaag de dag helaas nog steeds aan de orde. Soms is het zelfs zo erg dat leerlingen niet meer naar school durven en thuis komen te zitten. Ik twijfelde dan ook geen moment toen Manon vroeg of ik een blog wilde schrijven hierover. Hopelijk kan ik met mijn verhaal wat meer bewustzijn creëren over de gevolgen die pesten kan hebben. Pesten moet stoppen!!

Een anonieme oud-leerling van Studiescool