Wanneer halverwege het vierde leerjaar van de havo blijkt dat de cijfers niet voldoende zijn om door te stromen naar havo 5 (het examenjaar) krijgen leerlingen regelmatig het advies om zich in te schrijven bij een mbo opleiding. Er zijn legio fantastische mbo opleidingen, begrijp me niet verkeerd, het is alleen wel jammer wanneer je als ouder het gevoel hebt dat jouw kind havo niveau aankan, maar dit niet uit de behaalde resultaten blijkt.

Dit overkwam ook Claire, een leuke spontane meid die haar mavo diploma behaald had en de overstap naar de havo maakte. Dit is best een grote: de vraagstelling in toetsen is anders, er wordt niet meer letterlijk gevraagd wat in het boek staat en er wordt van de leerling verwacht dat ze verbanden kunnen leggen tussen oorzaak en gevolg. Dit alles bij elkaar maakt de overstap moeilijk. Zeker wanneer je nooit geleerd hebt hoe je dit moet doen en je gewend bent om letterlijk te leren wat je aangereikt krijgt. Oftewel reproduceren en toepassen.

Ze kan het, het komt er alleen niet uit

Het kennismakingsgesprek, ik weet het nog als de dag van gisteren: Claire was verdrietig en haar ouders waren teleurgesteld over de begeleiding op school. Zij hadden het gevoel dat Claire het wel kon, maar dat het er om een of andere reden niet uitkwam.

Leren denken als Claire

Omdat Claire zich zo openstelde, leerde ik haar denkwijze de eerste weken heel goed kennen. Dit heeft mij geholpen in het leren denken zoals zij. Daarnaast was er een enorme klik tussen Claire en mij. Vanzelfsprekend helpt dit in het accepteren en aannemen van de te leren stof. Ze deelde lief en leed en er ontstonden mooie gesprekken over de dingen waar een meisje van 16 tegenaan loopt.

Van twijfel naar overtuiging

Op een dag kwam ze binnen, ik zag direct aan haar dat er iets was. Ze vertelde dat haar mentor tegen haar gezegd had dat ze beter een mbo opleiding kon gaan volgen. Ze twijfelde aan zichzelf. Hoewel zij dit niet aan mij gezien heeft, kookte ik van binnen. Samen waren we ervan overtuigd dat we het tegendeel konden bewijzen. Claire leerde hoe te leren. Beeldend maakten we oorzaken en gevolgen inzichtelijk. Ze haalde steeds betere resultaten waardoor haar zelfvertrouwen groeide. ‘Zie je wel dat jij dit kan!’ of ‘Laat je nooit wijsmaken dat je iets niet kan!’ hoorde ze mij regelmatig zeggen wanneer ze een toets aan het maken was. Doordat ik een stemmetje in het hoofd van Claire was geworden, kon zij met zelfvertrouwen tegen haar mentor zeggen: ‘u ziet mij volgend jaar in havo 5!’.

Overwinning

Havo 5 voelde voor Claire als een overwinning die ze had verdiend. Ook haar mentor van havo 4 kwam terug op wat hij gezegd had en feliciteerde haar met de overgang naar havo 5, chapeau!

Dit schooljaar wilde Claire graag studiebegeleiding blijven volgen. Hoewel dit naar mijn mening niet persé nodig was, gaf het haar een gevoel van zekerheid. We spraken af dat we de studiebegeleiding langzaam gingen afbouwen. Claire knokte hard om haar cijfers op pijl te houden, terwijl ze tegelijkertijd bezig was met het organiseren van allerlei activiteiten op school.

Flitstraject

Claire had ervoor gezorgd dat ze met goede cijfers het examen inging. Helaas had ze voor haar profielwerkstuk een onvoldoende gehaald waarmee ze een compensatiepunt verloor. Hierdoor slaagde Claire op dat moment niet. Een herkansing mocht helaas niet baten.

Haar mentor was de reddende engel die Claire en haar ouders wees op een flitstraject binnen het Graafschap College. Dit traject kon ervoor zorgen dat Claire in de zomervakantie alsnog haar havo diploma kon halen. Claire voldeed aan alle eisen en mocht deelnemen aan het traject, waarbij ze een aanvullende opdracht moest maken. Ze moest een evaluatie schrijven over haar profielwerkstuk en hierin aangeven waarom ze een hiervoor onvoldoende gescoord had.

Teleurstelling omzetten

Haar ouders vroegen mij om een blik te werpen op de gemaakte opdracht. Uit de evaluatie-opdracht bleek duidelijk dat Claire het lastig vond om haar teleurstelling aan de kant te zetten. Nadat ik hierover een confronterend gesprek had met Claire, in het bijzijn van haar ouders, vond ze mij opeens niet meer zo aardig. Het zorgde er wel voor dat ze haar teleurstelling aan de kant kon zetten. Ze schreef opnieuw een evaluatie, één waar je U tegen zegt, zonder te wijzen naar anderen. Aan het einde van de zomer kwam het verlossende woord, Claire was geslaagd voor haar havo diploma!

Trots

Binnen Studiescool zijn veel meer soortgelijke verhalen waarvan dit er één is. Daar ben ik best trots op. Ik denk dat het vooral zit in het feit dat ik haar denkwijze zo snel en goed leerde kennen, omdat Claire zich zo openstelde. Daarnaast geeft de puurheid waarmee ik met ‘mijn kinderen’  omga een gevoel van er samen voorstaan en het samen doen.

Manon Ruardij

Claire’s perspectief 

“Nadat ik geslaagd was voor de havo, was het tijd voor rust. Ik was kapot. Mijn plan was om de pabo te gaan doen. Hier werd ik helaas niet voor toegelaten, het was even genoeg. Mijn ouders en ik bespraken dat het goed voor mij zou zijn om een tussenjaar te nemen, zodat ik me kon oriënteren op mijn studiekeuze.”

“Manon bood mij een baan aan. Mijn tussenjaar was daar perfect voor, ik bleef op deze manier verbonden met studeren en leerde hoe ik hier anderen in kon begeleiden. In oktober zou ik bij Manon gaan starten. Maar ik had eerst de tijd nodig om bij te komen. In september heb ik veel uitgerust en geslapen. Uiteindelijk ben ik met nieuwe energie aan het werk gegaan. Ik stond samen met een collega voor de groep. Het waren 8 leerlingen die ik mocht helpen met hun huis- en leerwerk.”

Claire