Autisme en een vervolgopleiding

Timo is een oud leerling van StudieScool die dagelijks worstelt met zijn autisme. Naar aanleiding van de autismeweek heb ik Timo gevraagd of hij zijn ervaringen wil opschrijven in de vorm van een blogserie. Deze 5e blog is de laatste in deze blogreeks. Timo gaat in deze blog in op zijn autisme en het speciaal onderwijs.

Blogsreeks autismeweek:
– blog 1 – Ik heb autisme
– blog 2 – Ik ben Timo en ik heb autisme
– blog 3 – Autisme en naar school gaan
– blog 4 – Therapie voor autisme
– blog 5 – Autisme en een vervolgopleiding

De laatste aantal jaren ben ik voornamelijk bezig geweest met school. Ik liet wie ik ben en hoe ik mij voel meer achter mij en focuste op cijfers, leren, ontwikkelen van mijzelf zodat ik niet achter bleef. Op een gegeven moment raakte ik zo vervreemd van mezelf, dat ik last kreeg van depressieklachten. Dit beïnvloedde mijn cijfers zeer, en dat zorgde er weer voor dat ik minder vertrouwen in mezelf had. Deze vicieuze cirkel heb ik een behoorlijke tijd ingezeten. 

Deze depressieve klachten uiten zich vaak in verder afwijkend gedrag, ongepaste opmerkingen en over het algemeen een prikkelbaarheid die ronduit onuitstaanbaar was. Ik wilde alleen gelaten worden, maar door alleen gelaten te worden kwam het gevoel van eenzaamheid weer verder naar voren. Dit afwijkende gedrag kwam voornamelijk voor in de wintermaanden, wanneer ik meer binnen moest zitten en minder vaak ergens naartoe ging. Ik verspilde mijn tijd met videogames, slapen en niks doen. 

Havo examen

Toen ik Manon leerde kennen heeft ze me geholpen om mijn havo examen te halen. Ondanks dat ik het heel moeilijk had met de vervreemding van mijzelf, is dit toch gelukt, mede dankzij haar. Zij heeft mij begeleid in een drietal vakken, en tussendoor hielp ze mij ook nog met mijn eigen gevoelens door mij te laten reflecteren, mijn zelfvertrouwen terug te geven en ook simpelweg omdat ze een geweldig persoon is. Door haar positiviteit, zelfverzekerdheid en vermogen om andere mensen mee te nemen in haar geweldige mindset heeft zij mij kunnen helpen.

Het halen van mijn Havo-diploma was een enorme boost voor mij. Ik kreeg betere zin, werd actiever en maakte meer contact met de mensen om mij heen. Ergens heeft de verlossing van het halen van mijn diploma een soort redding bewezen. 

Vervolgstudie

Vervolgens begon ik met studeren. Weer een behoorlijke stress-situatie. In de laatste week voor het beginnen van de vervolgstudie had ik nog herkansingen. Hierdoor miste ik twee van de drie online introductie-dagen, waardoor ik belangrijke informatie over het studeren, waar alle informatie te vinden etc. mis liep. Vervolgens had ik op de één of andere manier niet alle boeken in huis. Hierdoor werd het ook nog eens moeilijker de lessen te volgen, omdat er via online documenten voor vervanging geregeld moest worden. De lessen gingen meteen in de eerste week in volle vaart van start, ondanks dat ik alleen nog maar een gast-account had omdat mijn diploma niet herkend wilde worden.

Na een maand van rommelige lessen kwam ik samen met mijn moeder er eindelijk achter dat mijn diploma niet aangetekend was door de examencommissie. De hoofdexaminator van de locatie waar ik mijn examens had gehad had er zijn krabbeltje niet bij gezet, waardoor mijn diploma niet officiëel afgehandeld was. Vervolgens moest er veel rondbellen plaatsvinden voordat alles geregeld was. Als u, de lezer, ooit last heeft gehad van plankenkoorts, dan kunt u zich voorstellen hoe elk klein telefoontje voor mij voelt. Het is een enorme drempel en kost mij veel energie. Toen ik eindelijk wel mijn diploma goedgekeurd had, had ik al een achterstand bij de vervolgopleiding door al het gedoe – na zes weken.

Studentenhuis

Verder liep ik ook over het algemeen tegen een aantal dingen aan bij mijn studie. De lessen volgden elkaar in een moord tempo op, ik maakte lange dagen en moest nog veel regelen omdat ik net naar een studentenhuis met begeleiding was verhuisd. Veel papierwerk kwam er tussendoor, ik moest communiceren met andere leerlingen en tussendoor zeurden de leraren ook nog eens honderduit (zoals leraren dat doen, ik neem hun niks kwalijk) en stapelde het huiswerk zich op. Ondanks al dat, was het contact ondermaats voor mij. Ik kon moeilijk om hulp vragen, kreeg het niet voor elkaar om ondersteuning te regelen en bleef doordat ik overladen werd met werk ook in de schaduwen van de klas, om het zo te zeggen.

Uiteindelijk ben ik door al deze factoren in december, aan het begin van de volgende lockdown door Covid-19, gestopt met de opleiding. Wederom fleurde ik eigenlijk op. De vrijheid van al het werk zorgde ervoor dat ik kon focussen op mijn eigen gezondheid, ontwikkeling en zelfstandigheid – iets wat ik nodig had zodat ik alles omtrent het zoeken naar werk en zaken regelen voordat ik 18 werd goed kon uitvoeren.

Tussenjaar

Vervolgens ging op zoek naar werk om mijn tussenjaar nuttig in te vullen. Ik schreef mij in bij het doelgroepregister, waar ik zonder problemen in kwam omdat ik op het speciaal onderwijs had gezeten, schreef mij in bij verschillende uitzendbureaus en vacaturesites en begon met solliciteren. Uiteindelijk kreeg ik een sollicitatiegesprek, waar ik even later van te horen gekregen heb dat ik aangenomen was voor een comfortabele functie binnen een klein bedrijf. Het werk zelf brengt altijd wat stress mee en eist veel aandacht en energie, maar het is het waard als ik mezelf ermee kan ontwikkelen.

Nieuwe opleiding

Dan zijn we aangekomen in het heden. Ik zit nog steeds in het tussenjaar, hobbel rustig mee met de samenleving en probeer zo goed mogelijk mee te komen zonder mezelf voorbij te lopen. Het is altijd een afweging waar ik energie in kan steken, en waar ik beter wat rustiger aan kan doen. Ik heb mij ingeschreven bij een andere opleiding, op een iets lager niveau, zodat ik een balans kan hebben tussen werken aan mijzelf, mijn zelfstandigheid en mijn rol in de samenleving en het verder leren zodat ik later een goede baan kan hebben.

Autisme is altijd een uitdaging, of je nou samenwerkt met iemand die autisme heeft of zelf autisme hebt. Je mist een bepaald kompas wat je in de juiste richting leidt, zeker bij emotionele situaties. Waar het op neer komt is dat de handleiding van iemand met autisme een klein beetje uitgebreider is, en het wat langer duurt voordat hij/zij hun plek hebben gevonden. Dit komt mettertijd en een klein beetje hulp en compassie van de mensen om hun heen kan al heel veel helpen.

Timo

Het einde van de blogreeks

Dit is het einde van de blogreeks van Timo (een fictieve naam), die hij naar aanleiding van de autismeweek zelf heeft geschreven. Aan de verhalen van Timo heb ik niets veranderd. Ik wil ze authentiek houden waardoor ik Timo in zijn prachtige waarde laat. Wat ik met deze blogreeks hoop te bereiken is dat je je kan verplaatsen in de gedachtengang van iemand die dagelijks wordt geconfronteerd met een buitenwereld die anders werkt dan voor hem/haar logisch is.

Heb je vragen over dit onderwerp of heb je een vraag voor Timo? Stel ze gerust in een reactie hieronder of mail mij op info@studiescool.nl.

Manon Ruardij